Wsparcie i psychoedukacja dla rodzin i bliskich
Członkowie rodziny lub bliscy osoby uzależnionej wymagają pomocy w równym stopniu jak sam uzależniony. Jedną z ważnych potrzeb bliskich towarzyszących w życiu codziennym osobie uzależnionej jest konieczność edukacji w zakresie problematyki choroby, jaką jest uzależnienie, z uwzględnieniem wpływu jaki choroba ta wywiera na rodzinę.
Wsparcie i psychoedukacja dla rodzin i bliskich
W Ośrodku Terapii Uzależnień ROKA na Kaszubach doskonale zdajemy sobie sprawę z potrzeby wsparcia i psychoedukacji bliskich naszych podopiecznych. W swojej ofercie zapewniamy możliwość skorzystania przez członków rodziny lub bliskich ze spotkań z terapeutami ośrodka, którzy w sposób klarowny i praktyczny udzielą niezbędnej wiedzy i wskazówek dotyczących postępowania w kontakcie z osobą uzależnioną. Dzięki temu każdy będzie wiedział, co robić, a czego nie robić, aby wspierać trzeźwienie bliskiej osoby oraz jak zacząć dbać także o swoje potrzeby.
Członkowie rodziny lub bliscy osoby uzależnionej wymagają pomocy w równym stopniu jak sam uzależniony. Swoje wysiłki powinni oni jednak skupiać na rozwiązywaniu problemów swoich, a nie alkoholika, narkomana lub hazardzisty. Jedną z ważnych potrzeb bliskich towarzyszących w życiu codziennym osobie uzależnionej jest konieczność edukacji w zakresie problematyki choroby, jaką jest uzależnienie, z uwzględnieniem wpływu jaki choroba ta wywiera na rodzinę.
Członkowie rodziny lub bliscy osoby uzależnionej wymagają pomocy w równym stopniu jak sam uzależniony. Swoje wysiłki powinni oni jednak skupiać na rozwiązywaniu problemów swoich, a nie alkoholika, narkomana lub hazardzisty. Jedną z ważnych potrzeb bliskich towarzyszących w życiu codziennym osobie uzależnionej jest konieczność edukacji w zakresie problematyki choroby, jaką jest uzależnienie, z uwzględnieniem wpływu jaki choroba ta wywiera na rodzinę.
Rodzina osoby uzależnionej potrzebuje także pomocy, aby dokonać oceny, do jakiego stopnia jej zachowanie jest dostosowane do nałogu jej członka i czy zachowanie to nie jest czynnikiem podtrzymującym czynne uzależnienie. Ma ona również potrzebę dokonania analizy panujących w niej uczuć, a także dostrzeżenia realnego wymiaru problemu, z jakim się boryka oraz kosztów, jakie w związku z nim ponosi. Wszystkim tym potrzebom towarzyszy jeszcze jedna związana z koniecznością zbadania istniejących możliwości poradzenia sobie z problemem.
Co ważniejsze, bliscy bądź członkowie rodziny osoby uzależnionej potrzebują wsparcia, które pomogłoby im żyć swoim własnym życiem, bez oglądania się na nałogowe zachowania osoby uzależnionej. Paradoksalnie, jeśli uda im się to osiągnąć, realne szanse na przerwanie błędnego koła uzależnienia zdecydowanie rosną.
Co ważniejsze, bliscy bądź członkowie rodziny osoby uzależnionej potrzebują wsparcia, które pomogłoby im żyć swoim własnym życiem, bez oglądania się na nałogowe zachowania osoby uzależnionej. Paradoksalnie, jeśli uda im się to osiągnąć, realne szanse na przerwanie błędnego koła uzależnienia zdecydowanie rosną.
Terapia rodzinna
Podstawowe założenia leżące u podstaw terapii rodzinnej mówi, że rodzina zachowuje się jak pewna całość oraz że panujące w niej wzajemne relacje są dla niej charakterystyczne. Choć mogą wydawać się one mniej czy bardziej nieprawidłowe, są zawsze próbą poradzenia sobie z cierpieniem i wewnętrznym rozdarciem wnoszonymi do niej przez nałóg. System rodzinny, tak jak potrafi, stara się zachować równowagę tak długo, jak to możliwe. Jednak pogłębiające się uzależnienie zawsze działa destrukcyjnie na relacje i sposób funkcjonowania każdego z jego członków, dezorganizując i uniemożliwiając z czasem autonomiczne funkcjonowanie pozostając wewnątrz tego systemu.
Zrób ten jeden mały krok
i skontaktuj się z nami
Współuzależnienie
Współuzależnienie to stan, w którym dochodzi do „przejęcia” doświadczenia osoby uzależnionej. Bliscy osób uzależnionych podporządkowują swoje życie osobie chorej i jej uzależnieniu, w efekcie czego wspólnie z nią przeżywają karuzelę emocji i pozwalają na obarczanie się odpowiedzialnością za problemy i negatywne konsekwencje wynikające z jej nałogu. Zjawisko współuzależnienia wiąże się z ogromnym cierpieniem i stresem osób współuzależnionych, które bardzo często nie są do końca świadome swojej sytuacji oraz podłoża emocjonalnego ciężaru, który odczuwają na co dzień. Współuzależnienie należy interpretować w kategoriach nieświadomego przejmowania odpowiedzialności za osobę uzależnioną. Osoba współuzależniona żyje w poczuciu odpowiedzialności za nałóg i konieczności jego kontroli. W przekonaniu osoby współuzależnionej jej działania mają na celu pomoc w walce z nałogiem. W praktyce bardzo często ułatwiają trwanie w chorobie. Współuzależnienie w dużej mierze przyjmuje postać emocjonalną. Współuzależniony przyjmuje za naturalne podporządkowanie się drugiej osobie i przystosowanie się do niezdrowej sytuacji. W rezultacie współuzależnienie generuje stan permanentnego stresu wynikającego z poczucia odpowiedzialności i konieczności kontroli nałogu, z drugiej utrwala mechanizmy postępowania osoby uzależnionej, niejako dając jej przyzwolenie na trwanie w nałogu.
Cele terapia dla współuzależnionych:
Sposobem na zerwanie ze współuzależnieniem jest terapia.
- pomoc w pogodzeniu się ze świadomością, że nie mamy wpływu na nałóg bliskiej osoby,
- zwolnienie nas z odpowiedzialności za nałóg bliskiej osoby oraz jego negatywne konsekwencje, jakich doświadcza sam uzależniony i jego rodzina, w tym także my,
- naukę akceptacji samego siebie i prawa do samorozwoju oraz życia własnym życiem, które nie jest podporządkowane drugiej osobie i jej uzależnieniu.
